 |
| Kesian anak mak! |
Bulan lalu, Myya mengalami demam, selsema dan batuk....
Ia berpanjangan lebih seminggu....
Mak dan Ayah bergilir-gilir ambil cuti agar Myya sentiasa di depan mata...
Myya tak mahu makan...tak mahu ubat....
Keadaan semakin teruk..
Myya hanya terbaring, lemah, lembik, menangis non stop, gelisah, mengamuk marah...
Pada hari ke lapan...
Di satu malam yang tenang...
Myya pun dalam keadaan tenang, mata pejam ...
Mak menepuk perlahan untuk tidurkan Myya....
Hati mak luluh melihat Myya yang semakin kurus....
Mak berdoa biarlah mak saja yang menanggung sakit tu...
"Myya, bagilah sakit Myya tu pada mak, biarlah mak tanggung, tak sanggup mak tengok Myya macam ni, biarlah mak yang sakit, takpe..mak boleh makan ubat," bisik mak perlahan
Myya hanya angguk lemah....
Malam tu Myya tidur lena....
Esok pagi, mak dah mula rasa seram sejuk...bisa hingga ke tulang....
Ya Allah, jika beginilah sakit yang Myya tanggung, memang berat....
Badan yang dewasa pun rasa tak tertanggung....
Myya dah semakin sembuh...walaupun tidak sepenuhnya....
Mak demam teruk seminggu....
Tapi mak redha...
Myya seperti sedih melihat mak terbaring lemah....
Bila mak lihat Myya masih gelisah akibat selsema....
Mak mohon lagi "Myya sembuhlah sepenuhnya...kenapa tak beri semua sakit tu...biarlah mak yang tanggung..."
Pantas Myya menjawab "Taknak...tak nak...takpe..sakit takde...sian mak..., Ayah! boh ais mak demam."
Mak terharu....
Begitu kuat kasih sayang emak kepada Myya...
Begitu kuat juga kasih sayang Myya kepada Emak...
Terima kasih Ya Allah....
Kasih sayang mak dan Myya kepada Ayah pun sangat kuat...
Ayah tak boleh demam...nanti siapa nak jaga kami berdua? :-P
No comments:
Post a Comment